Ontwaken uit mijn chemoslaap

Dag 5 en 6 na chemo 4.
Tussen waak en slaap, mijn ogen half open, mijn zicht hartstikke troebel. Ik voel de chemo door heel mijn lijf, mijn lijf en huid brandt, achter mijn oren, in mijn nek, in mijn tenen, waar eigenlijk niet? Wakker wordend na een dag en nacht vol slaap, een woelige dag en een woelige nacht, in en uit mijn slaap. In en uit bewustzijn. Soort van watertrappelend, soms half kopje onder. Mijn lijf protesteert: Ho stop, ik wil dit niet meer!

Flarden.
Half peinzend over de zin des levens, over mijn zin des levens, half in katzwijm door slaapbehoefte door de chemo. Of voor wat er voor door moet gaan. Onoverzichtelijk, welk nut, nut waarvan? Flarden van gesprekken stormen door mijn hoofd, wie zegt wat en waarom?
Ik kan de woorden en gedachten niet volgen. Mijn steeds wakkerder wordende behoefte en houvast draait overuren om er iets van te brouwen, maar mooi wordt het niet.

Ik heb trek in ijs en in zandkoekjes maar ik ben nog te moe om te bewegen.
Flarden van gesprekken stormen door mijn hoofd, wie zegt wat en waarom?
Ik laat het los, ik besluit me weer over te geven en dat is het beste wat ik voor mezelf kan doen.

Helderheid.
Een paar uur later weer wat helderheid, niet over wie wat en waarom zegt, maar in wat ik zelf wil, vind en kan.
Ik was zo lekker op weg voor de diagnose.. en ik laat me nu soms keihard afleiden, onzeker, afhankelijk afleiden.

Afhankelijkheid.
Damned die afhankelijkheid!
Te moe zijn om de ene voet voor de andere te zetten, hulp durven vragen en dan soms een knal voelen uit onverwachte hoek.
Nondeju, ik was op het goede pad!
Waarom laat ik me afleiden door het verleden dat zijn tenen nu terug zet in het nu?

Paar passen terug.
En dan kom ik tot de conclusie dat de chemo me van tijd tot tijd een paar passen terug zet.. dat ik dan af en toe geneigd ben om me te laten beïnvloeden door de (goed bedoelde) meningen van anderen omdat de chemo mij en mezelf vertroebeld en ik niet meer helder op mezelf rekenen kan.

Meer kracht.
Ik was op de goede weg en zo ga ik ook weer verder. Deze chemo is nog niet verwerkt, zit nog heel erg in mijn lijf en mijn hoofd. Hoe de volgende 12 chemo's zullen zijn moet nog blijken, ik ga maar van het positieve uit.
Helder ben ik nog niet, maar wel weer met meer kracht en het gevoel mezelf meer terug te hebben. Weer zelf meer het stuur van mijn leven in handen te hebben. Zelf min of meer richting te kunnen gaan geven straks.

En toch, en toch zo weer slapen, sterk blijven en krachtig, zo moe nog..