Positiviteit en angst

Ochtendrituelen.
Noem mij zweverig, maar ik heb er baat bij. 's Morgens begin ik met dankbaarheid, vergeving en intenties al dan niet met hulp van een begeleide meditatie. Ooit volgde dan nog yoga, die energie heb ik niet meer.

Dat deed ik al maanden voor mijn diagnose, daarna lag mijn hele levensritme overhoop en lag t even stil. Maar nu daar weer rust in komt merk ik weer hoeveel baat ik erbij heb.
Zoveel meer rust, zoveel positiever!

Blog.
Mensen vragen wel over mijn blog of het wel echt is mijn positiviteit.
Zij proeven angst. Ik begrijp die vraag op zich wel, vandaar dit stuk.
Wel, als ik iets schrijf komt t recht uit mijn hart. Ik schrijf het in één keer op mijn mobiel en ik probeer daarna de taal- en stijlfouten er nog uit te halen, lukt niet altijd, maar ik plaats het vrij direct na het schrijven en de kleine controle.

Het is niet altijd even makkelijk!
Natuurlijk lukt het me niet altijd om die positiviteit vast te houden!
* Ik zit hier ook maar in mijn eentje.. soms gewoon die ene leuke ware man te missen die me vasthoudt, me op mijn kale bol kust en zegt dat ik prachtig ben!
* Ik zie ook echt wel op tegen zo'n volgende chemo kuur! Alsjeblieft zeg, maar ik heb ze nodig om te overleven!
* Ik heb ook nog een ex die niet om kan gaan met mijn verlaagde energie door die kanker en die tussen zijn aardige en ondersteunende woorden, ronduit kutopmerkingen maakt waardoor de tranen over mijn wangen rollen waar mijn kleine man van 10 jaar bij is, 7 jaar na de scheiding, hoe klote is dat?!
* En laten we eerlijk zijn kanker is geen pretje en dat is een understatement.

Keuze.
Ik kies iedere keer weer voor de zon, voor de mooie dingen, voor gelukkig zijn én voelen, voor vertrouwen in de toekomst.
Ik ben niet bang dat de kanker straks terug komt, als dit voorbij is, is het klaar en wordt het mijn tijd om echt tot bloei te komen en een op meerdere manieren rijk leven te leiden!
Ik ben er van overtuigd! No doubt about that!

Hoop, houvast en kracht.
Het klopt, op de moeilijke momenten als de tranen over mijn wangen rollen dan schrijf ik niet. Daar kan niemand wat mee. Soms bel of app ik mensen, soms ook niet. Daar ben ik volgens mij vrij open over achteraf over mijn eerdere mindere gevoelens. Ik voel ze dan niet meer. Ik beschrijf ze ook niet uitgebreid, daar kunnen de meeste lezers ook niks mee. Mensen vinden het nu soms al lastig genoeg wat ze tegen me moeten zeggen. Dat begrijp ik maar al te goed.

Zelf lees ik de angst niet in mijn berichten. Meer hoop, houvast en stukjes als ik ze teruglees op mindere momenten die me dan kracht geven. Gewoon mijn weg.

Genieten van de mooie en fijne dingen.
Gister heerlijk met mijn buuf gepraat.
Vanmorgen één van mijn favoriete collega's op de koffie gehad, ohhh zo fijn!! Dat zijn van die geniet momenten heerlijk!! Al die lieve mensen om me heen. Dat is goud waard!!
Dit weekend weer mijn kinderen hier: heerlijk!!

Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend!!